bütün dünyada,
eşi benzeri görülmemiş bir,
doğumun sancıları yaşanıyordu Anadolu’da!
Kirlenmişti.
Trakya, Ege, İzmir, Aydın, Antep, Maraş, Mardin, Antalya.
Ve tüm Anadolu,
düşman çizmeleri altında!
Sadece gaflettekiler,
sadece dalalettekiler,
ve bir de ihanettekiler huzurluydu!
Kan ağlıyordu. Türk Yurdu!
Yanıyordu Anadolu!
Analar, bacılar, çocuklar kahroluyordu.
Vatan,
düşmanın dipçiğinden,
düşmanın süngüsünden,
düşmanın zulmünden mutlaka kurtarılmalıydı.
Asırlardır bağımsız yaşamış Türk milleti,
imkansızlıklardan nasıl imkanlar yaratır göstermeliydi ,
dosta düşmana.
Böyle düşünüyordu Mustafa Kemal.
kalpağı başında;
Amasya'da, Erzurum'da, Sivas'ta Ve Ankara’da.
Savundular vatanı,
'Ya istiklal ya ölüm! ' diyerek İnönü’de.
Eskişehir’de.
Sakarya’da.
Perişan ettiler,
kendilerinden kat kat üstün Yunan ordularını.
Afyon Ovası'nda, 30 Ağustos'ta.
Düşman yenildi, Trikopis esir.
Bütün dünya şaşırdı Bu nasıl iştir!
Kaçıyordu düşman Ser sefil.
Haykırdı Mustafa Kemal.
“Ordular, ilk hedefiz Akdenizdir..İleri..”
9 Eylül'de!
Marşlar söyleyerek Girdi İzmir’e,
Kuvay-i Milli.
Hükümet konağı’nda yüzbaşı Şeref,
Kışla’da Zeki Doğan,
Kadife Kale’de Asteğmen Besim,
boyları dev kadar!
çektiler ayyıldızlı bayrağı göndere,
inmemek üzere mahşere kadar.
Güldü İzmir Boğazı Güldü Karşıyaka,
Konak, Kordonboyu.
Saat Kulesi güldü.
Hasan Tahsin, attığı ilk merminin nereye girdiğini ilk o zaman gördü!
İzmir’in Dağları’ndaki, Kalpaklı şahinlerin ağız dolusu güldüğü gün,
92 yıl önce işte bu gündü.!
Kaynak: Şu Çılgın Türkler
